Rice Cook

ထမင္းေကာင္းတစ္အိုးရဲ႕လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ား
____________________________

၁ ။ ႐ွာလကာရည္

ထမင္းခ်က္ရာတြင္႐ွာလကာရည္တစ္စက္ႏွစ္စက္ထည့္ေပး႐ုံျဖင့္အန႔ံအရသာကို
ပိုမိုထင္ေပၚေမႊးပ်ံ့ေစသည့္အျပင္ရာသီဥတုအလြန္ပူျပင္း၍ထမင္းသိုးျခင္းကိုကာကြယ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။

၂ ။ ဘီယာ

ဆန္ေဟာင္းမ်ားအထားၾကာသြားၿပီးခ်က္ျပဳတ္ရာမွာအနံ႔အရသာဆန္သစ္ေလာက္မေကာင္းတဲ႔
အခ်ိန္မွာ စိတ္ပူစရာမလိုပါဘူး ၊ထမင္းခ်က္ခ်ိန္မွာဘီယာအနည္းငယ္သာထည့္ေပးလိုက္ပါ ေပၚဆန္းေမႊးကဲ့သို
႔ေမႊးပ်ံ့တဲ့ထမင္းကိုရရိွမွာျဖစ္ပါတယ္။

၃ ။ ေျမပဲဆီ

ထမင္းခ်က္ရာမွာဆားအနည္းငယ္နဲ႔ေျမပဲဆီ
အနည္းငယ္ထည့္ၿပီးအသာေမႊေပးလိုက္ပါ
ဆန္ဖြာျခင္းမရိွပဲခံတြင္းေတြ႔ေစမယ့္
ထမင္းကိုရရိွမွာျဖစ္ပါတယ္။

၄ ။ ဆား

လက္က်န္ထမင္းကိုျပန္ေႏႊးရာတြင္
ဆားအနည္းငယ္ထည့္ေပးျခင္းျဖင့္အနံ႔ဆိုးမ်ားကို
ေပ်ာက္ေစမည့္အျပင္ထမင္းကိုလည္း
ႏွဴးညံ့ေစပါတယ္။

၅ ။ ဆန္အရက္ ( အရက္ျဖဴ )

ထမင္းေၾကာ္ရာတြင္အရက္သုံးေလးစက္
အနည္းငယ္ထည့္ေၾကာ္ေပးပါက
နတ္သုဒၵါပမာထမင္းအရသာကိုရရိွေစမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။
အကယ္၍ထမင္းက်က္တ၀က္မက်က္တ၀က္
အေျခေနမ်ဳိးေတြ႔ၾကဳံေနပါက
ဆန္အရက္ဇြန္းႏွစ္ဇြန္းစာ
ထည့္ၿပီးေႏႊးေပးျခင္းျဖင့္
ထမင္းကိုလုံး၀က်က္ေစမွာျဖစ္ပါတယ္။

၆ ။ ေရက်က္ေအး

ထမင္းခ်က္ရာတြင္ေရက်က္ေအးျဖင့္ခ်က္ေပးပါကဆန္မွာပါ၀င္တဲ့ဗီတာမင္ B1 ဓာတ္ကို
အျပည့္အ၀ရရိွေစမွာျဖစ္ပါတယ္။

၇ ။ ၾကက္သြန္ၿမိတ္

ထမင္းတူးသြားပါကထမင္းၾကားထဲကို
ၾကက္သြန္ၿမိတ္တစ္ပင္ခဏဖုံးအုပ္ထားလိုက္ပါ
တူးနံ႔မ်ားယူပစ္သလိုေပ်ာက္သြားေစပါတယ္။

၈ ။ လက္ဖက္ရည္ ၾကမ္း

ေရေႏြးၾကမ္းကိုထမင္းခ်က္ရာမွာထည့္ၿပီးသာမာန္အတိုင္းထမင္းေရငွဲ႔ခ်က္လ်ွင္ရရိွလာတဲ့ထမင္းက
အနံ႔အရသာကိုျပည့္စုံေစ႐ုံသာမကအဟာရလည္းအလြန္ျဖစ္ေစပါတယ္။

၉ ။ သံလြင္ဆီ

ထမင္းခ်က္ရာတြင္သံလြင္ဆီအနည္းငယ္ထည့္ေပးပါကဆန္ထဲရိွသၾကားဓာတ္တိုးျမႇင့္မႈကို
ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေစသည့္အျပင္
အစာအိမ္ကိုလည္းဥပါဒ္မျဖစ္ေစပါဘူး
ဆီးခ်ဳိသမားမ်ားအတြက္အထူးသင့္ေလ်ာ္ပါတယ္။

* အိမ္႐ွင္မမ်ားအရသာျပည့္၀တဲ့
မိသားစုထမင္း၀ိုင္းေလးဖန္တီးႏိုင္ၾကပါေစ *
Credit - Org Creditor

ခရီးသည္

Posted via Blogaway

အာ႐ံုေၾကာင့္ စိတ္ျဖစ္ပံု

ဆရာဦးဝင္းေရႊတင္ထားေသာ အာရုံေၾကာင့္
စိတ္ျဖစ္တာလား စိတ္ေၾကာင့္အာရုံျဖစ္တာလား ဆိုတာနဲ့ပတ္သက္ျပီး စိတ္=အာရမၼဏ ဝိဇာနန လကၡဏာ (အာရုံကိုသိျခင္းသေဘာတရား)လို့မွတ္သား
ဖူးပါတယ္။ အာရုံမရွိဘဲ စိတ္ျဖစ္နိုင္ျခင္းမရွိ လို့မွတ္သားဖူးပါတယ္။ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ အာရမၼဏပစၥည္းအေၾကာင္းမွအာရုံေၾကာင့္စိတ္ျဖစ္ပံုကို က်ြန္ေတာ္နားလည္သေလာက္ ေရးသားလိုက္ပါတယ္။
အမွားပါရင္ ခြင့္လြတ္သည္းခံသြန္သင္ေပးက်ပါခင္ဗ်ာ။

အာရမၼဏပစၥည္း (Object Condition)
…………………………………………………
အာရမၼဏဟူသည္ မွီတြယ္ရာေပ်ာ္ေမြ့ရာ ဟုအနက္ရသည္။အာရုံျပုေသာအားျဖင့္ ေက်းဇူးျပုျခင္းဟု အလြယ္မွတ္သားနိုင္သည္။
ဒီေနရာမွာ စိတ္(Mind)နဲ့အာရုံ(Object)ဆိုတာ ကြဲျပားဖို့လိုပါတယ္။

စိတ္ဟူသည္မွာ သိတတ္ညြတ္တတ္ေသာသေဘာဘာဝရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဟူသမ်ွဟာေပ်ာ္ေမြ့ရာ အာရုံနဲ့ကင္းျပီးမျဖစ္နိုင္ဘဲ အာရုံတခုခုကိုမွီတြယ္ ျပီးမွသာျဖစ္ေသာသဘာဝရွိပါတယ္။

အာရုံဆိုသည္မွာ အသိခံရတဲ့သေဘာ/သိစရာကိုဆိုလိုတာျဖစ္ျပီး လူတိုင္းမွာ
အျမင္တည္းဟူေသာရူပါရုံ အသံတည္းဟူေသာသဒၵါရုံ
ရနံ့ဟူေသာဂႏၶာရုံ အရသာဟူေသာရသာရုံ
အထိအေတြ့ဟူေသာေဖာ႒ဗၺာရုံနွင့္
အႀကံအစည္ဟူေသာဓမၼာရုံဆိုျပီးအာရုံ၆ပါးရွိပါတယ္။

ဥပမာ တခုခုကိုျမင္တယ္ဆိုရင္ ျမင္စရာတည္းဟူေသာ ရူပါရုံဟာ ျမင္စိတ္လို့အလြယ္ေခၚတဲ့ စကၡုဝိညာဏဓာတ္နဲ့ ယွဥ္ဖက္ေစတသိတ္ေတြျဖစ္ေပၚလာဖို့ အာရမၼဏပစၥည္းနဲ့ေက်းဇူးျပုပါတယ္။ရွင္ေတာ္ဘုရားက ဒါကို
'ရူပါယတနံ စကၡုဝိညာဏဓာတုယာ တံသမၸယုတၱကာနဥၥဓမၼာနံ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ'လို့ေဟာၾကားထားပါတယ္။

'Visible object-base is related to eye-consciousness-element and its associated
conditions by the force of object condition.'

ဒါ့အျပင္ အက်ယ္ထပ္ဆိုရမယ္ဆိုရင္ ျမင္စိတ္ဟာ ရူပါရုံ(Visible Object)တခုတည္းေၾကာင့္ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ဘဲ မ်က္လံုးဟုေခၚေသာ စကၡုပသာဒရုပ္
(?Retina) +အလင္းေရာင္(Light)+မနသိကာရ (Attention/နွလံုးသြင္းမႈ)စသည့္ ၄ရပ္ျပည့္စံုမွသာျဖစ္ေပၚပါတယ္။ တခုခုခ်ြတ္ယြင္းရင္ကို ျဖစ္ေပၚမႈမရွိပါဘူး။အျခား စိတ္၅မ်ိုးမွာလည္းအလားတူပါပဲ။
ဥပမာ တခုခုကိုအလြန္အာရုံစိုက္ခ်ိန္မွာ တျခားအရာေတြဘာမွ မသိမၾကားမျမင္ျဖစ္တာ ဟာ မနသိကာရဆိုတဲ့နွလံုးသြင္းမႈမရွိလို့ပါ။

ပ႒ာန္း၂၄ပစၥည္းမွာ အာရမၼဏပစၥည္းကို အက်ယ္ဝန္းဆံုးအျဖစ္သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ပညတ္လို့ေခၚတဲ့ က်ြန္ေတာ္တို့ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိသမ်ွနဲ့ ပရမတ္ဆိုေသာ ပကတိတရား၄ပါး (စိတ္ ေစတသိတ္ ရုပ္ နိဗၺာန္)အားလံုးဟာ အာရုံယူနိုင္တာမို့ အာရမၼဏပစၥည္း နဲ့လြတ္ကင္းတာမရွိလို့ပါ။

လူေတြမွာရွိတဲ့စိတ္ကို ဝီထိစိတ္(လႈပ္ရွားေနေသာစိတ္)နွင့္
ဘဝင္စိတ္(ျငိမ္သက္ေနေသာစိတ္)ဆိုျပီး ၂ပိုင္းခြဲျခားထားပါတယ္။ ဝီထိစိတ္ေတြကက်ြန္ေတာ္တို့အသက္ရွင္လႈပ္ရွားေန ေသာအခ်ိန္မွာျဖစ္ပ်က္ေနျပီး ဘဝင္စိတ္ေတြကေတာ့ ဝီထိစိတ္ေတြမရွိတဲ့အခ်ိန္ (ဥပမာအိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္) မွာျဖစ္ပ်က္ေနပါတယ္။ စိတၱနိယာမအရ၄င္းစိတ္ေတြဟာတလွည့္စီ ျဖစ္ပ်က္ေနပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ စိတၱနိယာမအရ ဘဝင္စိတ္ကေန ဝီထိစိတ္ကိုကူးေျပာင္းသြားတာေလးကို ေဖာ္ျပေပးပါ့မယ္။
ဥပမာ လူတေယာက္အိပ္ေနရာကလန့္နိႈးျပီး ပန္းသီးတလံုးကိုျမင္လိုက္ရတယ္ဆိုရင္…… အိပ္ေနတယ့္အခ်ိန္မွာ ဘဝတခုဆက္နိုင္ဖို့ ဘဝင္စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ ရုတ္တရက္လန့္နိုးျပီး ပန္းသီးတလံုးျမင္လိုက္ရတယ္ဆိုရင္ ဘဝင္စိတ္ေတြခ်ုပ္ျပီး ပန္းသီးဆိုေသာ ရူပါရုံေၾကာင့္ ဘဝင္စိတ္ေတြခ်ုပ္ျပီး ဝီထိစိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ဘဝင္စိတ္ေတြဟာရုတ္ခ်ည္းခ်ုပ္တာမဟုတ္ပဲ အရွိန္နဲ့သြားေနရာက ျပင္ပအာရုံတခု ေၾကာင့္ျပတ္စဲေတာ့မယ္ဆိုရင္ ပထမဆံုး *ျငိမ္သက္ေနေသာဘဝင္စိတ္မ်ား လႈပ္ခါျခင္း *ျပတ္ေတာက္ျခင္းတို့ျဖစ္ပါတယ္
(အတီတဘဝင္-ေရွးဘဝင္စိတ္ .
ဘဝဂၤစလန-ဘဝင္စိတ္လႈပ္ရမ္းျခင္း
ဘဝဂၤုပေစၦဒ-ဘဝင္စိတ္ျပတ္ေတာက္ျခင္း)။ ထို့ေနာက္
*လာတိုက္ခတ္ေသာ ျပင္ပအာရုံကိုဆင္ျခင္ျခင္း
(ပဥၥဒြါရဝဇၨန္း-မ်က္စိ နား နွာေခါင္း လ်ွာ ကိုယ္ျဖင့္ဆင္ျခင္ျခင္း)
*သက္ဆိုင္ရာျမင္ၾကားသိစိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚျခင္း
(သက္ဆိုင္ရာဝိညာဏ စိတ္မ်ားျဖစ္ျခင္း)
*၄င္းအာရုံကိုလက္ခံျခင္း(သမၸဋိစိ ၦုင္း)
*လက္ခံရရွိေသာအာရုံကိုစံုစမ္းျခင္း (သႏီၲရဏ)
*၄င္းအာရုံမည္သည့္အရာျဖစ္သည္ဟု ဆံုးျဖတ္ျခင္း(ဝုေ႒ာ)
*ဆံုးျဖတ္ျပီးေသာအာရုံအားေကာင္းဆိုးခံစားျခင္း (ေဇာ -၇ႀကိမ္ျဖစ္သည္။ ခံစားခ်က္ေပၚမူတည္၍ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္  ႀကိယာ တို့ဤအခ်ိန္တြင္ျဖစ္သည္)
*ထို့ေနာက္ အာရုံကိုဆက္လက္ခံစားလိုျခင္း (တဒါရုံ-၂ႀကိမ္ခန့္ျဖစ္သည္။)
ထို့ေနာက္ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါက ဘဝင္စိတ္မ်ား ျပန္ျဖစ္ျပီး အျခားအာရုံမ်ားရွိပါက ဝီထိစိတ္မ်ား ဆက္ျဖစ္ပါတယ္။

ေဇာ နဲ့တဒါရုံ ဆိုတာ ရွင္းေအာင္ ဥပမာေပးရရင္ ေဇာဆိုတာ ဇဝနဆိုေသာ ပါဠိစကားကသက္ဆင္းလာျပီး သက္ဆိုင္ရာအာရုံမ်ားကိုအရွိန္ျဖင့္ခံစားျခင္း
(Mental impulsion)ျဖစ္ျပီး တဒါရုံ(Derived matter)ဆိုသည္ကေတာ့ ေဇာအဟုန္ရပ္တန့္ ေသာ္လည္းဆက္လက္ခံစားေနခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ သေဘာၤတစီးရပ္နားေပမယ့္ ေရလိႈင္းဂယက္မ်ားက်န္ပံုကိုျမင္ေယာင္ၾကည့္ နိုင္ပါတယ္။

ဆိုခဲ့တဲ့အတိုင္း ဝီထိဆိုေသာစိတ္ ျဖစ္စဥ္တခုမွာ အတီတဘဝင္ ကစျပီး ေနာက္ဆံုး တဒါရုံအထိ အားလံုးေပါင္း ၁၇ခ်က္ရွိပါတယ္။ တခ်က္ျခင္းမွာလည္း ျဖစ္ခ်ိန္ (ဥပါဒ္) တည္ခ်ိန္(ဌီ) ပ်က္ခ်ိန္(ဘင္)ဆိုျပီး အဘိဓမၼာမွာထပ္ျပီးခြဲျခားပါတယ္။
(ဒါေပမယ့္ အလြန္တိုေတာင္းလြန္းလို့ စိတၱယမိုက္မွာေတာ့ ဌီကို ဖယ္ျပီးေဟာၾကားတာမွတ္သားဖူးပါတယ္)

ဒါ့အျပင္စိတ္တခုျဖစ္ေပၚတိုင္း ေစတသိတ္မ်ား(စိတ္ကိုလြမ္းမိုးျခယ္လွယ္ေသာအရာမ်ား)ကပါဝင္ပါတယ္။ ေစတသိတ္ေပါင္း ၅၂ခုရွိတယ္လို့ အက်ယ္ေဟာထားေပမယ့္ စိတ္တခုျဖစ္တိုင္း၅၂ခုလံုး ပါဝင္တာမဟုတ္ဘဲ ဆိုင္ရာေစတသိတ္မ်ားကသာပါဝင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္တခုျဖစ္တိုင္းျဖစ္တိုင္းမွာ သဗၺစိတၱသာဓာရဏေစတသိတ္မ်ားလို့ေခၚေသာ (သဗၺ=အလံုးစံု .စိတၱ=စိတ္ .သာဓာရဏ=ဆက္ဆံမႈ)

၁။ဖႆ     (mental contact)
၂။ေဝဒနာ(feeling)
၃။သညာ(perception)
၄။ေစတနာ(volition or stimulation)
၅။ဧကဂၢတာ(concentration on only one point)
၆။ဇီဝိတိေျႏၵ(psychic life)
၇။မနသိကာရ(attention) 
ဆိုေသာေစတသိတ္၇ခုကေတာ့အျမဲပါဝင္ပါတယ္။

အဆိုပါစိတ္ဝီထိျဖစ္စဥ္တခုမွာ အတီတဘဝင္ရဲ့ ဥပါဒ္အခ်ိန္မွစျပီး ေနာက္ဆံုး ဒုတိယတဒါရုံရဲ့ ဘင္ခဏထိ 'အာရုံမ်ား' ဟာသက္ဆိုင္ရာ ျမင္/သိ/ိၾကား/နံ/ထိ/ေတြးသိ စေသာစိတ္မ်ားနဲ့တကြ ဆိုင္ရာေစတသိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚေစဖို့အတြက္ အာရမၼဏပစၥေယာ နဲ့ ေက်းဇူးျပုေပးပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္မို့ အာရမၼဏပစၥေယာကို ေလ့လာျခင္း အားျဖင့္ ျပင္ပအာရုံမ်ားေၾကာင့္ သက္ဆိုင္ရာစိတ္နွင့္တကြ စိတ္ကဖန္တီးေသာစိတၱဇရုပ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာတယ္ လို့ ယူဆမိေၾကာင္းပါ။

Posted via Blogaway